Otwiera nowe okno

Usamodzielnianie wychowanków

Osoby usamodzielniane korzystające z pomocy w oparciu o ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej to osoby opuszczające:

  • rodzinę zastępczą
  • rodzinny dom dziecka
  • placówkę opiekuńczo-wychowawczą
  • regionalną placówkę opiekuńczo – terapeutyczną

Osobie usamodzielnianej

1) przyznaje się pomoc na:

   a) kontynuowanie nauki

   b) usamodzielnienie

   c) zagospodarowanie

2) udziela się pomocy w uzyskaniu:

   a) odpowiednich warunków mieszkaniowych

   b) zatrudnienia

3) zapewnia się pomoc prawną i psychologiczną

Prawo do pomocy ma osoba , która w ww. formie opieki została umieszczona na podstawie orzeczenia sądu i przebywała w niej co najmniej:

  1. 3 lata – w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną,
  2. 1 rok – w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo – wychowawczą.

Uwaga! osoba, która osiągnęła pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, może przebywać w dotychczasowej rodzinie zastępczej/placówce opiekuńczo – wychowawczej, za zgodą odpowiednio rodziny zastępczej/dyrektora placówki, jeżeli się uczy, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia. w takim przypadku pomocą z tytułu usamodzielnienia wychowanek zostaje objęty dopiero po opuszczeniu rodziny lub placówki

Warunkiem przyznania pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki jest:

  • wskazanie przez osobę usamodzielnianą co najmniej na rok przed osiągnięciem przez nią pełnoletności danych osobowych osoby, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz przedstawienie pisemnej zgody tej osoby
  • złożenie indywidualnego programu usamodzielnienia na miesiąc przed osiągnięciem pełnoletności
  • złożenie wniosku o przyznanie pomocy

Opiekunem usamodzielnienia może zostać, po wyrażeniu zgody :

  • jeden z rodziców zastępczych
  • prowadzący rodzinny dom dziecka
  • koordynator rodzinnej pieczy zastępczej
  • pracownik socjalny pcpr
  • wychowawca lub psycholog placówki
  • inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą i zaakceptowana przez kierownika pcpr

Do zadań opiekuna usamodzielnienia należy:

  • zaznajomienie się z dokumentacja i droga życiową osoby usamodzielnianej
  • opracowanie wspólnie z osobą usamodzielnianą indywidualnego programu usamodzielnienia
  • ocena realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia oraz jego modyfikowanie
  • współpraca z rodziną osoby usamodzielnianą oraz ze środowiskiem lokalnym, zwłaszcza ze szkołą oraz gminą

Indywidualny program usamodzielnienia przygotowuje osoba usamodzielniana wraz z opiekunem usamodzielnienia a następnie jest on zatwierdzany przez kierownika pcpr. Program usamodzielnienia winien określać w szczególności:

  1. zakres współdziałania osoby usamodzielnianej z opiekunem usamodzielnienia,
  2. sposób uzyskania przez osobę usamodzielnianą wykształcenia lub kwalifikacji zawodowych, pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz w podjęciu przez osobę usamodzielnianą zatrudnienia.

Przygotowując indywidualny program usamodzielnienia, osoba usamodzielniana uwzględnia w nim plan podejmowanych działań wynikających z programu oraz termin ich realizacji.

Indywidualny program usamodzielnienia staje się podstawą przyznania świadczeń na usamodzielnienie z datą podpisania go przez osobę usamodzielnianą , opiekuna usamodzielnienia oraz kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie.

Wniosek o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie i pomocy pieniężnej na kontynuowanie nauki osoba usamodzielniana składa w powiecie właściwym do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy na kontynuowanie nauki i usamodzielnienie za pośrednictwem pcpr właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby usamodzielnianej.